Meer gedichten

Dood water

Ontvleugeld water
doods
van leven ontdaan
kruipt niets meer
door de modder

versteende onderwaterflora,
slierten grijs
plastic als inktvissen – made in China –
strijden om oppervlakteruimte
met oranje koraalzeil

waar verschuilt zich
het leven dat leven
onmogelijk maakt,
dat leven ondraaglijk maakt

ontkieuwd water
bewegingsloos helder
schuilt de
dood
in het donker

Wouter van Heiningen

…

een lied
voor de beleefbare aarde

jij
die draagt
en graaft
en zoemt
en zingt

jij
die suist
fluistert
stroomt
en spuwt

draag mij
stil ons
steun leven
stuw licht

zodat wij bouwen aan stilte
zodat wij stillen de geest
zodat de zee en de zon
de leegte, de lengte
van verte en diepte
het groen en de geur
niet vlak zijn
niet vuil van vervaging
maar vol van verlangen
naar leven, naar lucht

jij
kom
en duur
en adem
en stil

Marjan Bosch

…

Mijn kleinkind weet van niets, weet niet
van pcb’s, uitstoot van CO2,
van fijnstof, van fossiele energie,
’t broeikaseffect, de stijging van de zee,
klimaatverandering, milieubestel,
van grond-, van water-, luchtverontreiniging

Ik wel

Adriaan Deurloo

…

handstand

kijk papa, ik kan de handstand
alles ondersteboven
waarom valt de wolk niet
en blijft Rocky in zijn mand?
kind, als je eens wist
wat allemaal niet valt
dat op zijn kop is gezet
binnenstebuiten gekeerd
lekgeprikt en uitgeperst
maar nog steeds is er bodem, adem, water
gaat de zon op en weer onder
soms modderstromen
maar ook zilver, goud en zout
rivieren, watervallen, ochtendmist en melk
en appels elk jaar weer en broccoli
die mag je laten staan
eet papa wel voor je op.

Henk Gilhuis

…

weerloos, de aarde

alles zonder aarde is eerloos
uitgeput en leeggeroofd
blijft ze krachtig draaien
om haar eigen as

en wat ze ook geeft
wolken en vogeltrek
krijgt ze terug op dagen
dat eilanden verdwijnen
als maladiven in de nacht
in zeeën van tijd
gaan woorden ten onder
nu de hulp en liefde ontbreekt
dicht ik weerloos
voor een aarde
die zonder armen
haar verhaal vertelt
aan het luchtledig wachten

mag ik je handen zijn
je groen, je vingers?
de duurzame liefde

Jorge Bolle

…

Curriculum Vitae

Uit borst en uier stroomt
in overvloed de melk voor al het jonge leven.
Het voedt het veulentje op hoge benen,
het troost de kleinste mensen in hun biezen mand.

Leven weeft zich voort en verder gaat het,
in en uit de mensen, in en uit de dieren op het veld.
Het kleurt en zwiert in ‘t ritme van de bomen,
het bloeit en zaait in voren op het land.

Maar als de herbergzame aarde,
die nu ons toewuift in bloemen, helmgras, riet
door vervuiling stiller dan de stilste stilte is geworden en
enkel nog bestaat uit vreugdeloosheid en graniet,
dan is het wel te hopen dat leven levend blijft, dat
ergens tussen losse stenen een vogelei
nog ligt te wachten op warmte van een zon
of dat wat kiemend zaad door vele lagen klei
de weg naar boven vindt.

Pienke Samuels

…

Stroom

In Moerdijk kwaakt een kikker
slootmuziek, meegenomen op een
zuchtje frisse wind, door de
Rijnmond scheert een vogel
net voorbij een olievlek

wonderlijk, hoe op een
vierkante millimeter
nog aarde, groen,
nog zee, spatzuiver

in mijn droom
voor morgen

kinderen dansen met blote voeten
op het vochtige gras, midden in de
stad, fluiten mannen met baarden
en varen nergens meer naar toe.

Janneke Nijboer

…

Spitten voor de grote ommekeer uit*

Ik blijf stug doorgaan met spitten
Weggekromd van onduidbare wolken
Ganzen gaan hoorbaar aangedaan over
Maar ik ben druk met sparen van wormen

Zangvogels zijn hier zeldzaam geworden
En die enkele blijver is zwijgzaam
Ik ben zo goed als vogelvrij
Dus nu komt het zingen op mij aan

In de maat van een wijsje bespring ik de spade
Kantel ieder keer een klein stukje aarde
Zo bezweer ik de wereldschokkende wending
Ik ben de doortrekker van de kalender

Jan Graafland

*Nieuwjaarsreceptie Museum Gouda 2011. Gepubliceerd in Gouda op heterdaad (Gouda 2011)

…

Oma.

– Jij bent oud, hé, oma ?
– Ja, lieveke.
– Awel, hé, de juf heeft gezegd dat ze alle oude dingen gaan ‘resjiekleren’. Ben je blij, oma ?
– Ja, lieveke.
– Waarom ween je dan, oma ?

Hervé Deleu

…

Dikke huisjesslak
ook jij beklimt de Fuji
– maar langzaam, langzaam.

Urja van Tongeren

…

Randstadkind

Je kent de randstad van de snelwegen
de randstad van de trein
je kent de ochtendspits
de meubelboulevards
de overvolle metro
de verwaarloosde groenstroken

je eet ’s morgens een ei
je eet vlees op je brood
je neemt wat kaas
en een glas melk

waar komen die dingen vandaan
natuurlijk van de supermarkt
dan krijg je ook nog air miles
om ooit ver weg te vliegen
naar zo’n natuurlijk strand

want je weet dat er natuur is
van de schapen op de kinderboerderij
en je loopt wel eens door een park
je ziet af en toe een vogel
of je gaat eens per jaar naar een dierentuin

en dan ga je fietsen
door de Alblasserwaard langs de Graafstroom
je fietst over de Lekdijk naar Schoonhoven
langs de Vlist naar Haastrecht
je voelt de stilte
je ziet het levende water
de koeien in alle soorten
daar komt die kaas vandaan

Iemand in Oudewater wijst je de weg
om langs de mooie kant van
de Lange Linschoten te rijden
langs het huis te Linschoten
en dan naar Woerden om er te slapen

In Waarder zet een fietsenmaakster
je stuur recht, dat kost niks zegt ze
de smalle weg naar Driebruggen komt er een bus
wij wijken uit naar een oprit van een boerderij
verder is het hier weer stil
er steken vijf eenden over

De Reeuwijkse plassen trillen
onder de warme zon
In Gouda eten wij aan de markt
langs de IJssel rijden we naar huis
dat stuur is weer scheef gaan staan

Maar de randstad is toch meer dan de Coolsingel
of het Binnenhof, ook al lees je daarover
het meest in de krant
het hart houdt zich stil en misschien
moet het ook maar niet te luid worden bezongen!

José van Rosmalen

…

Een kleine beweging:
Klik.
Deur dicht,
licht uit,
Klik.

Dit is mijn betere ik.
On-
Bewust
Is het goed
Wat ik flik.

Jij en ik, maar ook zij,
Zijn
aan zet.
Klik: deur dicht,
Licht uit.
We zijn op weg.

Marie-Anne van Leeuwen

…

Groene morgen

Waar ogenblikken liggen weggesmeten voor de voeten
waaien wel woorden, daar praten straten over duurzaamheid.
Daarbuiten wil men groener landerijen, maar de boeren
zwoegen zich, zwijgend ploegend, door de zware tijd.

Hoelang kan onze moeder ons nog voeden
en onze voeten nog verdragen op haar huid?
Halfslachtig hunkeren we in de achterhoede,
het zand stroomt tussen onze vingers uit.

De nieuwe lente zal ons allen overvallen.
Het kind wil leven, het kan niet verslinden
de schoot waaraan het kwetsbaar is ontvallen.
De aarde zal met ons haar draai hervinden
en onze kleine kinderhand met kracht hervatten.
De groene lente kan vandaag beginnen.

Coby Aarnoudse

…

Herfst

Een prachtige combinatie van rode, gele en bruine bladeren,
Die een voor een naar beneden dwarrelen,
Soms met meerdere tegelijk,
Als een windvlaag ze lostrekt van hun geraamte,
Terwijl de bladeren weten dat hun tijd is gekomen,
Laten ze hun thuis los en trekken de wijde wereld in,
Rustig en zonder aarzeling,
Soms met enig tegengestribbel,
Dwarrelen ze de wereld af,
Tot de grond ze weer opneemt en ze terugzendt naar het begin.

Marlijn Peters, 16 jaar

…

De dagen zijn koud,
de nacht is donker
maar wat mij werd verteld is dat altijd er een lichtpunt bestaat.
Vind het en je vindt je liefde,
vind het en je wint vertrouwen,
vind het en je vindt jezelf.

De dagen zijn nog kouder, de nachten worden overspoeld met de koele duisternis die geen genade toont.
Ik vond het lichtpunt, het was elegant als een witte zwaan die dreef op een klein riviertje langs een eenzaam grasveld,
het was zo duister als een minuscuul lachje dat was ontstaan door de meest duistere persoon die een mens zich kan indenken,
het was warm als een kleine zonnestraal die langs je gezicht gleed terwijl je huid al de warmte opslokt.
Een aanraking was genoeg, ik wist wat voor mij het lichtpuntje was. Het was een stem, zo licht maar ook zo zwaar, zo vol vertrouwen maar toch vol duisternis.
Het vertelt ons al sinds de tijd was ontstaan toen onze stervende planeet nog jong en ook nog zo gezond was.
Ons hele leven is al voorspeld, maar toch heeft iedereen nog zoveel hoop om zijn eigen toekomst te kunnen veranderen, maar wie zegt dat jij niet jouw hele leven al hebt geschreven voordat je op deze planeet in dit leven terecht kwam.

Hamza Aissaoui, 14 jaar

…

opnimme

Ljocht dat trochbrekt
oan wetter har grinzen stelt
en op ierde grien iepenbieret

yn it Ljocht fan
de himel op ierde
klaget de
rjochtingoanwizer
op it strân

makke fan
achteleas efterlitten
oanspielde wolfeartsoerlêst
en
omboud ta in warskôging fan Jo

hoe kinne jimme sa de ierde bewarje

Ljocht brekt har oer ús libben
sinneklear sjoch ik
hoe’t wy arbeidzje en boartsje

Ljocht kom op ús ta
skyn en lit ús witte
help ús doch op ús pylgergong
om Jo skepping te bewurkjen

trochbrekkend Ljocht
dêr ‘t wetter har grinzen yn krige
ierde har grien iepenbiere

Aukje Wijma

…

Binnen in mijn hut
alles, alles in mijn hart
en niets daarbuiten.

Urja van Tongeren

…

een vraag

aarde mag ik je wat vragen
ben ik niet veel te oud
om tegen je te praten
zo oud als jij bent
word ik nooit
maar hoe moet ik dan zorgen
dat het goed
met je blijft gaan
hoe maak ik je groener
en rijker en ook beter
hoe word jij meer aarde
en word ik meer mens
dat wil ik graag weten

Sifra Haan

…

Breaking news

de oude Eik,
vermolmd
al splinters spuwend
krakend geveld
door de storm
ontdaan
van kroon en wortels
getransformeerd tot stilleven
wacht gelaten
op horden mieren
en insekten
die langzaam maar zeker
de boom uithollen;
opvreten
tot de laatste vezel.
vogels verslaan
het breaking news

Pieter Groen

…

OOIT SCHEPPER IK. Eén woord:
en ’t werd: Stad! Vuur! Fabriek!
Mijn kinderdroom verhoord.
O, gonzende muziek
van altijd jong zijn in
mijn oor, april, grasgroen,
doen wat mij zint mijn zin,
slechts met mijzelf van doen.

Nu groeien algen in
mijn meer. Mijn dood teveel
te ver. Mijn boom een spin
tegen het hemels geel.

Mijn mond is zand. Mijn tong
een worm die water zoekt.
Het woord dat in mij zong
bankroet. Uit. Afgeboekt.

Slechts droom (een dope)
dat uit mijn laatste lente
ooit
een sprietje hoop

dat valt te enten ?

Adriaan Deurloo

…

Net als met chocola
kan alles duurzaam
in onze wereld, maar ja
In godsnaam!

Doe er dan wat aan
Pak het nu eens op
Ga er echt voor staan
Geen ja maar…stop

Begin te minderen
Met het consumeren
Denk aan je kinderen
Je kunt ze iets leren

Geef het geschenk door
Zoals je het kreeg
Ga er helemaal voor
De beker is niet leeg

Net als met chocola
kan alles duurzaam
in onze wereld, maar ja
In godsnaam!

Gutker de Geus

…

Ruik opnieuw

Ruik opnieuw
met je naïeve neus
de geur van gras

Voel weer echt
met je bevroren vel
de zoete zomerzon

Luister goed
met je oor in de knoop
naar het lied in het lover

En kijk eens helder
met je blinde blik
in het rond, in het rond

Dan geef ik jou
– handen open, ogen dicht –
je reuk en je tast terug
je horen en zien terug
de aarde terug

Nooit meer laten vallen!

Thomas Hessels

…

magma en lava uit barse vulkanen brandend van oeroude woede
grommend storten ze hun gloeiende zaad van as blubber en witheet gesteente
uit in de blauwe oceaan die poolkap met poolkap verbindt
met ijsbergen bespikkelde zeeën beklotsen met schuimende golven
land
dat plat op zijn buik uit het water klimt
met groene handen die reiken naar bergen waar gletsjers en sneeuw
in lawines glijdend smeltend zich vermengend met wolken nevel en mist
water
drippend druipend druppelend gietend kruipend waar het niet kan gaan
beken op hellingen rivier in valleien gevangen in meren getemd
in kanalen met sluizen in sloten bassins putten tonnen zakken en flessen
om te eindigen in dorstige kelen en begerige slokdarm van
vluchtelingen soldaten legers horden meutes plunderaars
vuilnisverzamelaars veroveraars migranten mensensmokkelaars
reizigers toeristen lachend wuivend uit de romp van schepen en vliegtuig
auto’s motoren treinen en bussen badend in roetdeeltjes fijnstof kooldioxide
snelwegen volgepakt filegewijs stapvoets naar dorpen woonwijken steden metropolen
tot de nokken gevuld met keurige burgers en hun bestuurders agenten
ambtenaren middenstanders onderwijzers en belastingontvangers
veilig verborgen in forten van baksteen en glas met draaiende schuivende klappende deuren
omspoeld door meren van flessenglas bergen papier plasticsoep
verlepte schoenen en kleren schroothopen vuilnisverbranders
en onder de grond miljarden kilometers kabels
knetterende elektriciteit en ruisend dataverkeer
kruisend met riolen vol geurige brij van zeepresten medicamenten
urine en poep gemaakt uit wat ooit leefde en groeide
granen vruchten grondkleurige knollen gezaaid gemaaid geplukt geraapt
dieren gefokt gevangen gedood in stukken gesneden fijngehakt
gemalen geplet gekookt gegrild verwerkt tot voer
voor mannen vrouwen kinderen met bloed
in de aders buiken vol darmen maagsappen gal slijm hormonenvloed
sperma dat danst om het springende ei vruchtwater persweeën barensnood
bittere tranen en ziltig zweet onder oksels op voorhoofd in handen
gebaren van streling en bloedig geweld
trillende neusvleugels groengeel geurende snotpegels
oorsmeer trillend onder de hamerslag van klanken geluiden
woorden geboren uit speekselvloed wangslijm en adem
tekens aan de wand van inkt en verf
alles eindigt in deze hongerige trechter van mensen
die rusteloos fietsen hollen en rennen wandelen slenteren strompelen
door straten en wegen stegen en tochtige pleinen
trekkend of duwend aan buggy’s boodschappentrolleys rollators
naar huis naar kantoor fabriek supermarkt sportveld kroeg en bordeel
maar vroeger of later steevast eindigen op begraafplaats en asveld
vol verhalen herinneringen dromen van wat ooit was en hoe het zou moeten zijn
wat is smelt als was in het hoog brandend
vuur
van de zon die ons bestookt met
atomen fotonen dansende deeltjes onzichtbare golven
jagen de tijd onherroepelijk vooruit en voorbij
verwaaien verwoesten veranderen herscheppen de ruimte
energie stroomt niet te stuiten
vervalt dan voor altijd in entropie
op deze planeet is alles vloeibaar
en vluchtig als
lucht
niets blijft hetzelfde
alles gaat voorbij
panta
rhei

Pieter van den Boom

…

CANARISCH EILAND*

Ik weet niet wie er ooit bedacht heeft
dat er mensen moeten leven in dit land
want erg leefbaar is het niet, hier in de kou
de regen en voor wie fietst: wind tegen

altijd. De winter brengt ons schaatsen
op glad ijs, loopneus erwtensoep, ogen
roodomrand, onze gezichten grijs
van ellende en wat doet de regering?

Helemaal niets. Ik eis een klimaat
als op een Canarisch eiland, zomer, winter
altijd prijs. Helder blauw water, zonneschijn

een milde bries, precies hoe het moet.
Zie dan de Noordzee, die oceaan
van grauwe soep. Warm op, kom goed.

F. Starik

*22 november 2011, klimaatconferentie in de Rode Hoed, Amsterdam

…

Stam

Het is niet nodig dat ik bid voor brood
Want in dit land is altijd wat te eten
En ik ga ook volgens mij gewoon nooit dood
Omdat doktoren heel veel dingen weten
Zo heb ik dagen zappend thuis gezeten
Het was niet leuk dat mij niets overkwam
Ik voelde mij door Mother Earth vergeten
Kon ik maar eens lid zijn van een stam

Om samen wild te dansen in het bloot
Voor regen anders groeide er geen eten
Dat was voor ons geen luxe, het was nood
Vol veren en we schminkten onze reten
We lieten hele muzikale scheten
Geen man was heer, geen vrouw was een madam
We mochten rollen, dansen, zingen, zweten
Kon ik maar eens lid zijn van een stam

Ik was tevree met wat de zon mij bood
En voelde mij als mens niet meer gespleten
Niet rokend, nagelbijtend, geen neuroot
Niet onverschillig, strak, of afgemeten
De leden slaakten enkel hartenkreten
En niemand doofde ooit z’n levensvlam
Of reisde af naar andere planeten
Kon ik maar eens lid zijn van een stam

Maar mensen, één ding heeft me zo gespeten
Ik werd solist, ik ging niet voor samsam
Ik had veel liever Mboulouli geheten
Kon ik maar eens lid zijn van een stam

Nathalie Baartman

…

Ichtus: het woord is vis geworden

Vlak voor de vloed verschijnt,
schrijf ik met scherpe schelpen
mijn verzen in geribbeld zand.
Zij stranden op stranden,
waar luid juichende jutters
ze verkopen als:
VERSE VIS!

Eén woord zwemt stroomopwaarts,
waar de paaiplaats wacht….

Jent Bijlsma

…

Ik dicht de gaten
geslagen in de aarde
met weldaden klein

De gewelddaden
niet meer dan onwetendheid
geef ik geen aandacht

Liefde en daadkracht
vertrouwen en commitment
dorsten naar kennis

Voed mij met wijsheid
over goed rentmeesterschap
van mens en aarde

Laat mij dienaar zijn
van wat groter is in mij
dan bange hebzucht

Era Copier

…

Vis en Vijver

Zonovergoten
ligt de kleine
bosvijver
kalm en oppervlakkig
te wezen,
ruimte biedend
aan riet en struiken
totdat een knaap van een snoek
opspringt
uit een zwart gevlekte
diepte
vliegen hapt
uit de bosjes van gras,
die plaats maken
voor de kringen van water
alsmaar groter en groter
opgezwiept door
een zwarte vin
nog een sprong
een hap
een kring
en de vijver is stil
als voorheen

Pieter Groen

…

De zee

Spiegeling, oervruchtwater, onheilsgodin
Ademhaling van maankrachten, levensvocht
Aan jouw warme borst was ons aller begin
We zijn aan je golvende ruizen verknocht

Zoeken rust, troost, vertier in je lendenen
Vrezen je woede, bevechten land op jou
Je vraatzucht, onbegrensd, verpoedert stenen
Soms duikt de aarde uit je op, Krakatau

Moeder, vuilnisvat, open riool, koelkast
Die wij schans gulzig leeg vreten, uitputten
Terwijl jij liefdevol onze voeten wast

Duinen ondermijnt, sleuven in het strand krast
Man, die jouw uitwerpselen loopt te jutten,
snapt je nukken, is met jouw weemoed belast

Lennert Ras

…

Stroomopwaarts

Een massa stroom is voor elkaar:
de zon gevangen in panelen
van zandpaleizen tot kastelen,
is dit de droom en meer dan waar

ook schijnt,  gevangen in panelen
de zon op Vlie en voor elkaar
zijn wij gelijk de zee – zo waar
getrouw de loze luchtkastelen.

Want wie ziet niet hoe hier de wind
zich nestelt in een Vlielands kind,
het zonlicht kruimelt in zijn ogen
en een is met het groen vermogen?

Het duurzaam leven eeuwig vindt
zoals dat lijkt te zijn vervlogen.

Gerda Posthumus

…

True colours

Ik zie
zoveel mensen
zoveel werelden
zoveel kleuren
bezield verband

zoveel wensen
zoveel horizonnen
een kleurrijke regenboog
onderweg naar dat
duurzaam beloofde land

nee
niet te vatten
hoe die boog spant tussen
ons gevoel en
ons menselijk verstand.

Bert Hofstra

…

Op weg …

Werkzaam en zorgzaam
Eerder raadzaam dan volgzaam
Bedachtzaam en behoedzaam
Soms eenzaam
Buigzaam maar niet lijdzaam
Langzaam en leerzaam
Vaak moeizaam, maar vreedzaam
Opmerkzaam en waakzaam
Soms spraakzaam, soms zwijgzaam
Steeds minder zeldzaam
op weg naar spaarzaam
op weg naar herbergzaam
op weg naar voedzaam
op weg naar heilzaam
op weg naar duurzaam
Is de weg naar …
Is de weg.

Garmt Haakma

…

De aarde van toen & dan

De aarde van toen was prachtig
Allemaal dieren, planten en bomen
Net zoals in mijn dromen
Maar dan wordt de aarde kwaadachtig
De aarde van dan is lelijk
Triest, droevig en treurig
Het is dan niet meer fleurig
Er zullen alleen nog maar gebouwen staan
We zullen denken wat hebben we de aarde aangedaan
De aarde wordt dan onnatuurlijk
Maar het is nog te verhinderen
We kunnen duurzamer gaan leven
Ja, we hebben nog even
We kunnen onze vervuiling verminderen
Maar we moeten wel opschieten
Anders kunnen we niet meer van deze mooie aarde genieten….

Juliette Ngan, 12 jaar

…

Verbinding

Zweef en wees vrij om te vallen
Zekerheid van mijn bestaan
Geboren uit water en licht
Herinner me aan mijn belofte
Nodig mij uit om te zijn
Alle kleuren van mijn wezen
Zichtbaar en stil aanwezig
Vreugde scheppende schoonheid
Trillende veranderingen
Vervagen in de tijd
Vormen samen een geheel
Om terug te keren tot de kern

Anja Magermans

…

Moeder Aarde

Bij de warmte van de brandende kachel
Stromen tranen als een kabbelende beek
Door het landschap van ervaringen
Zij vertellen ieder een verhaal
Een verhaal van kostbare geschenken
Vrij gegeven, dankbaar ontvangen
Geplant om vrucht te dragen
Nu en alle dagen die nog komen

Anja Magermans

…

De aarde

Hand in hand,
Wandelend naar de toekomst,
Een zandkorrel in de woestijn,
Een druppel in de zee,
Een blaadje in het bos,
Een grassprietje in het grasveld,
Een windvlaag in een tornado,
Een wolk in de grijze lucht,
Een mens in een bos vol van personen,
We zijn met z’n miljard op de aarde,
We spreiden onze wortels steeds verder uit,
We krijgen steeds meer grip op de natuur,
Bedwingen,
We delen de aarde,
Maar doe het eens eerlijk.

Marlijn Peters, 16 jaar

…

Onze aarde

Een bewoonbare aarde
Daar dragen we allemaal aan bij
Een bewoonbare aarde
Waar groen nog een kleur is
Waar lucht nog ingeademd wordt
Waar ijs nog bestaat
Zonder te smelten

Een bewoonbare aarde
Voor nu en voor later
Een bewoonbare aarde
Waar pinguins en ijsberen
Waar apen en slangen
Waar kikkers en vissen
Gewoon kunnen leven

Wij dumpen ons afval
En stoten giftige gassen uit
Onze fabrieken, onze auto’s
Onze centrales, onze uitvindingen
Een onbewoonbare aarde

Maar wat men niet ziet
Ligt in het verschiet
Een onbewoonbare aarde
Waar de horizon grijs is
En waar je niet ademen kan
Geen ijsberen, apen of vissen

Dus…
Wat maken we ervan?

Floris van den Bosch & Willem-Jon Littel, 4de klas

…

Bewoonbare aarde

De aarde is gewond
De aarde huilt
Met vervuiling in de zee
En de helft op het strand

Is dit omgang met het milieu
Is dit hoe wij verder willen
Is dit wat wij leven noemen
In een wereld vol met troep

In sommige landen is er teveel
In sommige landen is er helemaal niks
Het wordt moeilijk om te delen
En onmogelijk om te helpen

De aarde huilt
Overspoelt met water
Is hier nog wel leven voor later
Is dit wat we willen

De aarde gaat kapot
En het moet nu stoppen
Dus een oproep voor alle landen
De wereld ligt in onze handen

Nida Uysal en Amber Koster, 16 jaar

…

Een bewoonbare aarde
Is een aarde waar je kunt leven
Met een groene omgeving
En genoeg zuivere lucht

De vervuiling moet ophouden
Geen benzinemotoren
Of veel fabrieken
Het kan ook elektrisch

Kijk naar de Romeinen
Was een goed volk
Zonder vervuiling
En toch zo schoon

Dus mensen let op
En recycle je afval
Stap over naar elektrische voertuigen
En help mee voor een bewoonbare aarde

Vincent de Jager, 16 jaar

…

De blauwe oceanen
En de groene bossen
Met mooie dieren zoals pelikanen
En moerasmossen
En ook weleens orkanen
Maar daar laten we ons niet wegrossen
Velden vol granen
Die ons van de hongersnood verlossen

Vincent de Jager, 16 jaar

…

De bewoonbare aarde

Onze bewoonbare ronde aarde
Die wij delen met 7 miljard mensen
Iedereen met dezelfde waarde
En ieder met hun eigen wensen

De boom groeit
In een land vol mensen
De bloem bloeit
Met grootse wensen

Amber van Aalstede, 16 jaar

…

Mooie zon

De stralen, ze zijn geel
in de lucht omringd door de hemel
Het geeft licht voor ons
Als de zon en niet meer is mis je die al gauw

Liggend onder de zon, voel de warmte op je huid
Verfrissend drankje, in mijn stoel plof ik neer
Een vogel zingt in zijn mooiste lied
wat wil een mens nog meer ?

Al snel wordt het donker
waar gaat de zon heen?
ik kom terug
de zon zal altijd blijven, nu zal de maan mijn licht weerkaatsen.

Ferry de Vries, 16 jaar

…

De aarde is groot,
De aarde is mooi,
Maar zonder de aarde
Is het niet groot en mooi,
Dan zal het anders zijn
Maar hoe?
Dat weten wij nooit.

Bente van den Bosch, 17 jaar

…

De Bewoonbare Aarde

Een bewoonbare aarde
Zo groen, zo mooi, zo groot
Mensen uit allemaal verschillende landen
Verschillende culturen bij verschillende mensen
De natuur bouwt op en breekt af
Elk seizoen laat de natuur iets moois zien
Op de aarde is het leven
Wat de natuur ons allemaal heeft gegeven

Zhu Yi Tsjiook, 16 jaar