Homo futurum

Van onbenoemde tijden
Van ondenkbaar ver voor ooit
volgt de planeet haar baan
door heel het ijzig al.

Veilig, in de blauwe dampkring,
gekoesterd in de zon,
krioelen de miljoenen
en hun talrijk kroost dooreen.

Op de lange lijst Latijn
staat een nieuwe naam vermeld.
De niets ontziende mens:
zijn naam is Hoogmoed Sapiens.

Te dicht bevolkt hij continenten,
vist oceanen leeg.
Vervuilt de lucht die hem omringt,
het land waarvan hij leeft.

Dan deinst hij angstig achteruit
In zijn bestaan bedreigd.
Schrijft over duurzaamheid
en ‘t dringen van de tijd.

Wacht. De Aarde is veerkrachtig.
Wanneer de mens is uitgestorven,
en zijn levenskunst met hem,
heeft zij de kans te helen.

Ooit kondigt zich opnieuw
een rentmeester aan.
Heerlijk zal hij mogen wonen
zolang hij haar respect betoont.

© Bert Fakkeldij