Jacob Lekkerkerker voert gedicht van Wouter Ydema uit

De jury over het gedicht van Ydema dat de tweede prijs won: 
Een strak opgebouwd sonnet met maar twee rijmklanken. Als de dichter, gezeten in een trein, een poëtische vergelijking invalt, mijmert hij voort over de tegenstelling tussen meten, weten en benoemen enerzijds en luisteren, zien en vergelijken anderzijds. Een fraai gedicht dat in de eerste en de laatste regel de wonderlijke waarheid van de poëzie vaststelt: iets is iets doordat het als iets anders is.

Foto: Tess Jungblut

De tweede prijs was een vertolking door Jacob Lekkerkerker, orgel en  Madieke Marjon, mezzosopraan. Een impressie binnenkort op deze site.

Zoals het is

Het strijklicht ligt als rijp over het gras
En ik denk, in een treincoupé gezeten,
(Retourtje Lombardijen tweede klas)
Wij zijn in staat de snelheid op te meten

Van licht, geluid, van deze trein; wij weten
De brekingsindex van mijn brilleglas;
De massa en de draaiing der planeten
Zijn geen geheim voor ons, het mensenras.

Wij zeggen: zo moeten de dingen heten.
Maar luister toch, we mogen niet vergeten
Dat voor de zekerheid van waterpas

En liniaal, de wereld ook al was:
Een wereld van verliefden en poëten,
Waar strijklicht ligt als rijp over het gras.

© Wouter Ydema